Wednesday 26 December 2018




വെളിച്ചപ്പാടിനെന്തിനാ രണ്ടു പാ?

ജോലി കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍ മകനൊരൊറ്റ  ചോദ്യമാണ്. 
''അച്ഛാ! വെളിച്ചപ്പാടിനു രണ്ടു പാ വേണോ? ''
സത്യം പറയാമല്ലോ. ചോദ്യം കേട്ട്  ആദ്യം ഞാനൊന്നന്ധാളിച്ചു. പിന്നീടാലോചിച്ചപ്പോള്‍ രസമാണു തോന്നിയത്. ഇതിലെന്തോ 
കുനഷ്ടുണ്ട്. എന്നെ കുഴക്കാനൊരു കടംകഥയാവാം.
പെട്ടെന്ന് എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു തോറ്റുകൊടുക്കാന്‍  വയ്യല്ലോ? ഞാനൊന്നു ചുഴിഞ്ഞാലോചിച്ചു.
വെളിച്ചപ്പാടിനു രണ്ടു പാ വേണോ? ഒരാള്‍ക്ക് ഒരു പാ പോരേ? വെളിച്ചപ്പാടിന് എന്താപ്പോത്ര പ്രത്യേകത? വല്ല കഥകളിവേഷമോ മറ്റോ ആണെങ്കില്‍ ഉടുത്തുകെട്ടുമൊക്കപ്പാടെ ഒരു പാ പോരാതെ വന്നേക്കാം. വെളിച്ചപ്പാടാകുമ്പം ശി മെലിഞ്ഞിട്ടാവും. അപ്പപ്പിന്നെ ഒരു പായിലൊതുങ്ങും. 
''ഒന്നു വേഗം പറയുവോ അച്ഛാ?'' മകനു തിടുക്കമായി. 
"മോനേ!  വെളിച്ചപ്പാടെന്നല്ല ആരായാലും ഒരാള്‍ക്ക് ഒരു പാ മതി. അതാണ് ന്യായം"
എന്റെ മറുപടി കേട്ട് സകുടുംബം പൊട്ടിച്ചിരി.
ചിരി കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്കു ചമ്മല്‍. എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ട്. ഉറപ്പായി.
"അച്ഛാ! അതല്ല. വെളിച്ചപ്പാടെന്നെഴുതുമ്പോള്‍  രണ്ടു  'പ'  വേണോന്ന്?  ഒന്നു വേഗം പറയുവോ?  എനിക്കൊരു  പദപ്രശ്നം  പൂരിപ്പിക്കാനാ.'' മകനൊരു ബാലമാസികയും ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച് നില്പാണ്. 
''ഇതാണോ കാര്യം? ഞാന്‍ വിചാരിച്ചു എന്നെ കുഴപ്പിക്കാനുള്ള വല്ല ചോദ്യവുമായിരിക്കുമെന്ന്. എന്താ സംശയം? വെളിച്ചപ്പാടിനു രണ്ടു 'പ'  വേണം.''
''രണ്ടു പ എഴുതുമ്പം ഈ പദപ്രശ്നം ശരിയാവണില്ല. അമ്മ പറയുവാ ഒരു പ എഴുതിക്കോളാന്‍. ഇപ്പം ലിപിയൊക്കെ മറ്റാത്രെ!'' 
''ഏയ്‌... അങ്ങനെ മാറ്റാനൊക്വോ? നീയാ പദപ്രശ്നമിങ്ങോട്ടു താ. നോക്കട്ടെ! എന്നിട്ട് നിന്റെ പുതിയ പാഠപുസ്തകം  എടുത്തു കൊണ്ടു വാ. മാറ്റം എന്തൊക്കെയാണെന്നു നോക്കട്ടെ!''
പ്രശ്നം എന്റെ മുന്നിലേയ്ക്കിട്ട് മകന്‍ പുസ്തകമെടുക്കാന്‍ ഓടി. ഞാന്‍ പദപ്രശ്നം പരിശോധിച്ചു. പറഞ്ഞതുപോലെ ഒരു പദം പ്രശ്നമായിത്തന്നെ  നില്‍ക്കുകയാണ്. 
ഇടത്തു  നിന്ന് വലത്തോട്ട് 'വെളിച്ചപ്പാട'ങ്ങനെ അഞ്ചു കോളം നിറഞ്ഞ് ഒറ്റ നില്പാണ്. മാറുന്ന മട്ടില്ല. മുകളില്‍ നിന്ന് വെളിച്ചപ്പാടിന്റെ പായും ചവിട്ടിക്കടന്ന്  താഴോട്ട്  'നാടന്‍പാട്ടു'മുണ്ട്. വെളിച്ചപ്പടിന് ഒരു 'പ'  മതിയെങ്കില്‍ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാമായിരുന്നു. 
ഞാന്‍ ചില പത്രങ്ങളും മാസികകളും  വലിച്ചിട്ട് പരിശോധന തുടങ്ങി. വെളിച്ചപ്പാടിനെ കണ്ടു കിട്ടാന്‍ സാധ്യതയില്ലെന്നറിയാം. വല്ല തിരുമുല്‍പ്പാടിനെയോ  നമ്പൂതിരിപ്പാടിനെയോ കണ്ടുമുട്ടിയാലായി. ഒരുപാട്  അന്വേഷിച്ചു നടന്നെങ്കിലും തരായില്ല.  അരുപ്പാടുണ്ടാകുമോ? ഒട്ടും സാധ്യതയില്ല. പെടാപ്പാടു പെട്ടിട്ടും പങ്കപ്പാട് മാത്രമായി മിച്ചം. ഭാഗ്യമെന്നു പറയട്ടെ! വളരെ യാദൃച്ഛികമായി പിന്നീടു നമ്മുടെ  നമ്പൂരിപ്പാടിനെ കണ്ടുകിട്ടി. . രണ്ടു 'പ' തന്നെ. 
 'ക്ഷ'യായി എന്ന് വിചാരിച്ചത് വെറുതെയായി. മകന്റെ പദപ്രശ്നം ഇനിയും പ്രശ്നമാ യിത്തന്നെ  നില്‍ക്കുന്നല്ലേയുള്ളൂ. 
ഇനി ഈ പ്രശ്നമുണ്ടാക്കിയ മാസികക്കാരന് തെറ്റു പറ്റിയതാകുമോ?
മകന്‍ പാഠപുസ്തകവുമായെത്തി, ചായയുമായി ശ്രീമതിയും. ചായ തരുമ്പോള്‍ അവള്‍ മറ്റൊരു പ്രശ്നമവതരിപ്പിച്ചു. 
''ചായപ്പൊടി തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു, വാങ്ങണം.''
ഒരു നിമിഷം! ചായപ്പൊടി എനിക്ക്  പ്രശ്നമായി. ചായപ്പൊടിക്ക്  രണ്ടു 'പ' വേണോ? ഒരു  ആയാലെന്താ കുഴപ്പം? 'ചായപൊടി' - വേണ്ട കടുപ്പം തീരെ  കുറഞ്ഞുപോകും.
ഇനിയിപ്പോള്‍ ഏതു പദം കേട്ടാലും ഇങ്ങനെ പ്രശ്നമാകുമെന്നാ  തോന്നുന്നത്. 
ഏതായാലും പുതിയ പാഠപുസ്തകവും ചില പ്രമുഖ മാസികകളു മൊന്നു നോക്കുകതന്നെ. മാറ്റങ്ങള്‍ അറിയണമല്ലോ? 
അപ്പോഴാണ് പദപ്രശ്നത്തിന്റെ കാര്യം ഓര്‍മ്മ വന്നത്. ആ പ്രശ്നത്തിനൊരു പരിഹാരമുണ്ടാകാതെ വയ്യല്ലോ?  ഒന്നുകൂടി പ്രശ്നം വച്ചു  നോക്കി.  വെളിച്ചപ്പാടുമായി ഒരു ഒത്തുതീര്‍പ്പ്  ഉണ്ടാക്കാനായിരുന്നു എന്റെ ശ്രമം. വെളിച്ചപ്പാടാകട്ടെ ഒരു വിട്ടുവീഴ്ചയ്ക്കും തയ്യാറല്ലാതാനും. രണ്ടു  വേണമെന്ന് ഒരേയൊരു  നിര്‍ബന്ധം. നാടന്‍പാട്ടിന് പകരമെന്തെങ്കിലുമായാല്‍     ശരിയാകുമോ? അതായി പിന്നത്തെ അന്വേഷണം. വെളിച്ചപ്പാടിന്റെ അനുഗ്രഹം കൊണ്ടോ എന്തോ പെട്ടെന്നൊരു വെളിപാടുപോലെ നാടോടിപ്പാട്ട് മനസ്സിലെത്തി. ഹാവൂ! അങ്ങനെയാ   വലിയ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കപ്പെട്ടു. മകന്‍ സന്തോഷം കൊണ്ടു തുള്ളിച്ചാടി. പിന്നെ മാസികയും പൊക്കിപ്പിടിച്ച് അകത്തേയ്ക്കോടി. 
ഞാന്‍  പുതിയ പാഠപുസ്തകത്തിന്റെ പേജുകള്‍ ഒന്നൊന്നായി മറിച്ചു. എഴുത്തിലും ലിപിവിന്യാസത്തിലുമൊക്കെ വന്നിട്ടുള്ള മാറ്റം അറിയണമല്ലോ? 
ആദ്യം കണ്ടുമുട്ടിയത്‌ ഒരു വയ'സ'നെയാണ്. പഴയ വയസ്സനല്ല. വെറും 'വയസന്‍' ഒരു 'സ' കുറഞ്ഞപ്പോള്‍  പ്രായക്കുറവ് തോന്നേണ്ടതല്ലേ? എന്നാല്‍ ശക്തി ക്ഷയിച്ചൊരു പടുകിഴവനാണ്  മനസ്സില്‍ തെളിഞ്ഞത്. വയസ്സന്മാര്‍ക്ക്   ഈ വയസ്സാം കാലത്ത് എന്തിനാ രണ്ടു  സ എന്ന് പുതുതലമുറ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാകും. 
വാര്‍ദ്ധക്യത്തില്‍ ഇനി 'ദ' വേണ്ട.  ഇനി പഴയ ഓര്‍'മ്മ'യും  ഉണ്ടാവില്ല.  ഇനി അതു വെറും 'ഓര്‍മ'  മാത്രം.
മന'സ്സി'ല്‍  നിന്ന്  ഒരു 'സ'   മായ്ച്ചുകളയാന്‍ പഴമക്കാര്‍ക്ക് എളുപ്പം കഴിഞ്ഞെന്നു വരില്ല. എന്നാല്‍ മക്കള്‍ക്കു വേണ്ടി അതിനി മറന്നേ പറ്റു. എനിക്ക് മനസ്സില്ല എന്ന് പറയാനാണ് ഭാവമെങ്കില്‍ ആയിക്കോളൂ. എഴുതുമ്പോള്‍ 'സ' ഒന്ന് മതിയെന്നു മാത്രം.
സ്വര്‍'ഗ്ഗ'ത്തിലേയ്ക്കുള്ള മാര്‍ഗ്ഗം വളരെ ഇടുങ്ങിയതാണെന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍  നമ്മുടെ മക്കള്‍ക്കിനി സ്വര്‍ഗവും മാര്‍ഗവും എളുപ്പമായിരിക്കുന്നു. 
ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന് അന്വേഷിച്ചു മുന്നോട്ടു നീങ്ങുമ്പോളാണ് പുതിയ അധ്യാപകനെ കണ്ടുമുട്ടിയത്‌. നമ്മുടെ പഴയ അദ്ധ്യാപകനെ ഇനി കണ്ടുകിട്ടാന്‍ വിഷമമാണെന്നു തോന്നുന്നു. ഇപ്പോഴുള്ളത് വെറും അ'ധ്യാ'പകനാണ്. പഴയ കണ്ണുകൊണ്ടു നോക്കുമ്പോള്‍  പുതിയ അധ്യാപകന് എന്തോ കുറവ് സംഭവിച്ചതുപോലെ. വൈദ'ഗ്ധ്യ'ത്തിലും കുറവ് പണ്ടേ ഉണ്ട്. 
അദ്ധ്യാപകന് ഒരു കുറവുണ്ടായാല്‍ വിദ്യാര്‍'ത്ഥി'യെ ബാധിക്കാതിരിക്കുമോ?  സതീര്‍ത്ഥ്യനും  തഥൈവ. രണ്ടു പേര്‍ക്കും ഇനി തായില്ലൈ. 
മദ്ധ്യമായാലും അമേദ്ധ്യമായാലും ദ ഒഴിവാക്കാം. 'ദ' ഇരുന്നതുകൊണ്ടുണ്ടായ ദോഷമാണോ എന്നറിയില്ല മദ്ധ്യത്തെ നമ്മുടെ  കെല്പില്ലാത്ത  മക്കള്‍  ഉച്ചരിച്ചുച്ചരിച്ചു പണ്ടേതന്നെ മ'ദ്യ'മാക്കി വച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. കെല്പ് ഏറെയുള്ളവര്‍ മദ്യപാനത്തെ മ'ധ്യ'പാനമാക്കുന്നതിന്റെ അപകടം അവരറിയുന്നില്ലെങ്കിലും കേള്‍ക്കുന്ന നമ്മള്‍ക്കറിയില്ലേ?  
മന:ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാര്‍ക്ക്  വിസര്‍ഗം ഉപേക്ഷിക്കാമെന്നായപ്പോള്‍ സ്വര്‍ഗം കിട്ടിയതുപോലെ.  വിസര്‍ഗമില്ലാതെ എഴുതുന്നതൊക്കെ കൊള്ളാം, കാരം ഇരട്ടിക്കുമെന്നോര്‍ക്കുക. ഈ പരിഷ്ക്കാരമൊക്കെ  വന്നിട്ടും നമ്മുടെ 'ദുഃഖ'ത്തിന് ഒരു കുറവുമില്ല. ദുഃഖം ദുഃഖമായിത്തന്നെ നില്‍ക്കുമെന്നാണ് തോന്നുന്നത്. പിന്നെ അധഃപതനവും.
വില്ലാളിവീരനായ അര്‍'ജ്ജു'നനെന്നല്ല സാക്ഷാല്‍ ഭഗവാന്‍ പാര്‍'ത്ഥ'സാരഥിക്കുപോലും ഈ മാറ്റങ്ങളില്‍ നിന്ന് രക്ഷപെടാനവില്ല. ദുര്‍'ബ്ബ'ലന്റെ കാര്യം പിന്നെ പറയാനുണ്ടോ? ദുര്‍ബ്ബലന്റെ ഒരു 'ബ' എടുത്തു കളഞ്ഞാലും ആരും ചോദിക്കാനില്ലെന്നര്‍ത്ഥം. പോരെങ്കില്‍ ഉച്ചാരണപ്രയത്നം  കുറയുമ്പോള്‍  ദുര്‍ബലത ഒന്നുകൂടി വ്യക്തമാക്കാമെന്ന ഒരു പ്രയോജനം കൂടി അതിനുണ്ട്.   
''ഇന്നെന്താ ഗവേഷണമാണോ? വന്നിട്ട് മക്കളെ അന്വേഷിച്ചു കണ്ടില്ല. പുതിയ പാ'ട്യ'പദ്ധതിയൊക്കെ വന്നേപ്പിന്നെ മക്കളെ വിളിച്ചൊരു 'ആക്ടിവിറ്റി'യൊക്കെ പതിവുള്ളതാണല്ലോ?''
ഭാര്യ എന്റെ ഗവേഷണത്തിനു തടസ്സമായി. (ഗവേഷണത്തില്‍ പലര്‍ക്കും ഭാര്യയൊരു തടസ്സമാണത്രേ! തിരിച്ചും. )
''പറഞ്ഞതുപോലെ നമ്മുടെ മകളെവിടെപ്പോയി?"
"മളോ? ഇന്നെന്താ മകളോടു മാത്രമായിട്ടൊരു സ്നേഹം?''
''മക്കളെവിടെപ്പോയെന്നു തന്നെയാണ് സുഹൃത്തേ ചോദിക്കാന്‍   ഉദ്ദേശിച്ചത്.  ചോദിച്ചപ്പോള്‍ രണ്ടു 'ക' വേണോ? എന്നൊന്നു സംശയിച്ചുപോയി. 



****************************

Saturday 22 December 2018

എൻറെ കടിഞ്ഞൂൽക്കഥ

ന്റെ കടിഞ്ഞൂൽക്കഥ 



ന്റെ കടിഞ്ഞൂൽക്കഥ പൂമ്പാറ്റയിൽ അച്ചടിച്ചു വന്നത് 38 വർഷം മുമ്പ് (1980 ഒക്ടോ.1-15) ഒരു സുഹൃത്തു പറഞ്ഞാണ് അക്കഥ ഞാനറിഞ്ഞത്. എഴുതി തുടങ്ങുന്ന കാലത്ത് ഏതൊരു എഴുത്തുകാരനും  ഉണ്ടായിട്ടുള്ളതു പോലെ എനിക്കും അന്നുണ്ടായ ആഹ്ലാദത്തിന് അതിരില്ലായിരുന്നു. ആദ്യത്തെ കൺമണി അരുളുന്ന ആനന്ദത്തിന്റെ ആഴം അനുഭവിച്ചിട്ടുള്ളവർക്കല്ലേ അറിയൂ? കാര്യം അങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും അന്നത്തെ എന്റെയൊരു ഗതികേടു നോക്കണേ! അച്ചടിച്ച കഥ ഭാവനയിൽ കാണാനേ തത്ക്കാലം എനിക്കു നിവൃത്തിയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു.  കടിഞ്ഞൂൽ സന്താനത്തെ പുറത്തേയ്ക്കു കൊണ്ടുവരുന്നതും കാത്ത് അസ്വസ്ഥനായി ലേബർറൂമിന്റെ പുറത്ത് ഉലാത്തുന്ന  ഒരു പാവം പിതാവിന്റെ മാനസികാവസ്ഥയിലായിരുന്നു ഞാൻ. എന്താ ചെയ്ക? സ്വന്തമായി പൂമ്പാറ്റ  ഒരെണ്ണം വാങ്ങണമെങ്കിൽ രൂപാ ഒന്നര മുടക്കണം. ദരിദ്രനാരായണന്മാരുടെ കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന എനിക്ക് അന്നത് ബഡ്ജറ്റിലൊതുങ്ങാത്ത കാര്യമായിരുന്നു. തന്നെയുമല്ല ഇത്തിരി വൈകിയാണെങ്കിലും എഴുത്തുകാരന് ഒരു കോപ്പി സൌജന്യമായി അയച്ചു കിട്ടുമെന്നും എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ വാങ്ങുന്നത് അധികപ്പറ്റാവുകയില്ലേ?
 ഒരു കടയിൽ തൂങ്ങിയ പൂമ്പാറ്റ കട്ടു മറിച്ചു നോക്കിയാണ് ആദ്യമായി ആ പേജ്  ഞാൻ ഒരു നോക്കു കണ്ടത്. എത്ര മറിച്ചിട്ടും പ്രസ്തുത പേജ് കാണാതെ ഞാൻ  ആദ്യമൊന്നു വിഷമിച്ചു. അവസാനം എൺപതാമത്തെ പേജിലാണ് ആ ദർശനപുണ്യം സാധ്യമായത്. മകരവിളക്കു കണ്ട കന്നി അയ്യപ്പന്റെ അവസ്ഥ. സത്യം പറയാമല്ലോ കോരിത്തരിച്ചു പോയി. ദേ !  ഇപ്പോൾ ഇതെഴുമ്പോഴും രോമാഞ്ചം.
രണ്ടു പക്ഷികളുടെ മുഖചിത്രമുള്ള ആ പൂമ്പാറ്റ പിന്നീട് ഏതു കടയിൽ കണ്ടാലും പതുക്കെ അടുത്തുകൂടി കടക്കാരനറിയാതെ സൂത്രത്തിലൊന്നു വിടർത്തി നോക്കുന്നത് ഞാനോരു (ദുഃ)ശീലമാക്കി. ആ പേജും അതിൽ അച്ചടിച്ചിരിക്കുന്ന സ്വന്തം പേരും കാണുമ്പോൾ അന്നു തോന്നിയ ആ അനുഭൂതി- ഹാവൂ! അതൊന്നു വേറെ തന്നെ.
 പൂമ്പാറ്റ വാങ്ങാതെ തത്ക്കാലം ആശയടക്കിയെങ്കിലും അധികദിവസം പിടിച്ചു നില്ക്കാൻ എനിക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. സഹികെട്ടപ്പോൾപ്പിന്നെ വരുംവരായ്കകളെക്കുറിച്ചോ  ഓവർഡ്രാഫ്റ്റിനെക്കുറിച്ചോ ഒന്നും ചിന്തിച്ചില്ല. രണ്ടും കല്പിച്ച് ആകെ കൈവശമുണ്ടായിരുന്ന വർക്കിംഗ് ഫണ്ടായ രണ്ടു രൂപയിൽ നിന്ന് ഒന്നര രൂപ എടുത്തങ്ങു ചിലവാക്കി. അങ്ങനെ സ്വർണ്ണപ്പൂമ്പാറ്റ കരഗതമായി.  പിന്നെ മറ്റാരും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത  ഒരിടത്ത് മാറി നിന്ന് പ്രസ്തുത പേജെടുത്ത് മതി വരുവോളം നോക്കി നിർവൃതി കൊണ്ടു. പുതിയ പാഠപുസ്തകം കിട്ടുമ്പോൾ ചെയ്യാറുള്ളതുപോലെ ഒന്നു വാസനിച്ചു നോക്കാതെയുമിരുന്നില്ല. പിന്നെ സ്വൈരമായിരുന്ന് സ്വന്തം കഥ അക്ഷരം വിടാതെ എത്ര ആവർത്തി വായിച്ചുവെന്ന് ഓർമ്മയില്ല. വായിക്കുന്നതിനിടയിൽത്തന്നെ വലിയ അക്ഷരത്തിൽ അച്ചടിച്ച സ്വന്തം പേരിലേയ്ക്ക് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഏറുകണ്ണിട്ടു നോക്കിയിരുന്നു. വായനക്കാരുടെ കണ്ണകൾ ആ പേരിലേയ്ക്ക് സ്വാഭാവികമായി എത്തുവാനുള്ള സാധ്യതകൾ മറിച്ചും തിരിച്ചും പലരീതിയിൽ നോക്കിയും വായിച്ചും പരീക്ഷിച്ചു നോക്കി.
എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഒരു വലിയ പ്രശ്നം എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത്. നാട്ടിലെത്താനുള്ള വണ്ടിക്കൂലിയിൽ പത്തു പൈസയുടെ കുറവുണ്ട്. സ്റ്റുഡൻസ് ടിക്കറ്റാണ്. തൃപ്പൂണിത്തറയിൽ നിന്ന് നാട്ടിലെത്താൻ S.T. 60 പൈസ വേണം. കയ്യിലിനി 50-ന്റെ ഒരു തുട്ടു മാത്രം.  കടം വാങ്ങാനും വഴിയിയില്ല. സുഹൃത്തുക്കളെല്ലാം പിരിഞ്ഞു. പതിവു വണ്ടിയും പോയി. എന്തു ചെയ്യും?
പിന്നെ അധികം ആ ലേചിച്ചിക്കാനൊന്നും നിന്നില്ല.  ആരക്കുന്നം പേപ്പതി കൂടി നേരേ പിറവം പോകുന്ന ബസ്സിൽ ചാടിക്കയറി. പിറവത്തിറങ്ങി നടരാജൻ വണ്ടിക്ക് നാട്ടിലേയ്ക്ക് വച്ചു പിടിച്ചു. കാളവണ്ടിയുഗം അവസാനിച്ചിട്ട് അന്ന് അധികകാലമായിട്ടില്ലല്ലോ?  ഒരു ലിഫ്റ്റു കിട്ടാനുള്ള സാധ്യത  ഒരു ശതമാനം മാത്രം.  കക്ഷത്തിലിരിക്കുന്ന പൂമ്പാറ്റയായിരുന്നു എനിക്ക് ഊർജം പകർന്നത്.
പൂമ്പാറ്റയുമൊത്ത് പത്തു പന്ത്രണ്ട് കിലോമീറ്റർ ഞാൻ അനായാസം പറന്നു. നാട്ടുകാരൊക്കെ അതിനകം പൂമ്പാറ്റ വായിച്ചിട്ടുണ്ടാകുമെന്നായിരുന്നു എന്റെ വിചാരം. അതുകൊണ്ടാവാം വഴിയിൽ കണ്ടവരെയും പുഞ്ചിരിച്ചവരെയുമൊക്കെ ഞാൻ ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ വീക്ഷിച്ചത്. ശബ്ദം പുറത്തു വന്നിരുന്നില്ലെങ്കിലും കാണുന്നവരോടൊക്കെ ഞാൻ ചോദിക്കും. അല്ല, എന്നെ മനസ്സിലായില്ലേ? ഞാനാണ് കഴിഞ്ഞലക്കം പൂമ്പാറ്റയിൽ ....
പൂമ്പാറ്റയിൽ കഥ എഴുതിയ ആളാണല്ലേ?” - എന്നിങ്ങനെ ചോദ്യഭാവത്തിൽ ആളുകളെന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.  എന്റെയൊരു മണ്ടത്തരം നോക്കണേ!
പൂമ്പാറ്റയിൽ കഥ വായിച്ചു കേട്ടോ! അസ്സലായിട്ടുണ്ട് എന്ന് പരിചയക്കാർ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ പറയുമെന്നാണ് സ്വന്തം പഞ്ചായത്തിലെത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ  കരുതിയത്. എവിടെ? ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല.
കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ് ഒരു പൂമ്പാറ്റ പോസ്റ്റലായി എന്‍റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് പറന്നു വന്നു. സന്തോഷം അതിന്‍റെ മൂർദ്ധന്യാവസ്ഥയിലെത്തിയത് കഥയ്ക്കുള്ള പ്രതിഫലമായി പതിനഞ്ചു രൂപ മണിയോർഡർ ലഭിച്ചപ്പോഴാണ്. എന്റെ താത്ക്കാലിക കടങ്ങളൊക്കെ തീർക്കാൻ ആ തുക ധാരാളമായിരുന്നു.  പോസ്റ്റുമാന് രണ്ടുരൂപ ടിപ്പു കൊടുത്താലെന്ത്?



ആദ്യകഥ താഴെ വായിക്കാം


Sunday 21 October 2018



                       ഗട്ടര്‍ നല്ലതാണ്
                                           - മുത്തലപുരം മോഹന്‍ദാസ്

ശാപവും പ്‌രാക്കുമൊക്കെ  ഫലിക്കുമെങ്കില്‍ നമ്മുടെ പൊതുമരാമത്തു വകുപ്പ്  എന്നേ നശിച്ച് നാറാണക്കല്ലു പിടിച്ചു പോയേനെ.  മേല്പടി വകുപ്പിന്  വര്‍ഷകാലം പണ്ടുതന്നെ ശാപവചസ്സുകളുടെ പെരുമഴക്കാലമാണല്ലോ?  വഴിയില്‍ വാഹനങ്ങള്‍ കൂട്ടപ്പെരുക്കത്തിലായ ഇക്കാലത്ത്   ശാപശരങ്ങള്‍  ടണ്‍കണക്കിനായില്ലെങ്കിലല്ലേ അദ്ഭുതമുള്ളു.


പത്രമാദ്ധ്യമങ്ങളിലെല്ലാം  ഇപ്പോള്‍ നിറഞ്ഞുനില്ക്കുന്നത് റോഡിലെ കുഴികളും ചെളിവെള്ളവും തന്നെ. ഏതു കാര്യത്തിനുമുണ്ടല്ലോ ഒരു മറുവശം. അതാരും ചിന്തിക്കുന്നില്ലെന്നതു കഷ്ടം തന്നെ. പറഞ്ഞു വരുന്നത് ഈ ഗട്ടറിന്റെ പ്രയോജനങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ്. മനസ്സിലായില്ലല്ലേ? എന്നാല്‍ ആദ്യം ഒറ്റ വാക്യത്തില്‍ പറഞ്ഞേക്കാം -
ഗട്ടര്‍ നല്ലതാണ്. 
ദേശീയോദ്ഗ്രഥനത്തില്‍ ഗട്ടര്‍ വഹിക്കുന്ന പങ്കിനെക്കറിച്ച് അധികമാരും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ലെന്നു തോന്നുന്നു. ഈ വിഷയത്തില്‍  ഒരു സെമിനാറോ ചര്‍ച്ചയോ  എവിടെയെങ്കിലും നടന്നതായും അറിയില്ല. അതുകൊണ്ടാണ്  ഇവിടെ ഇപ്പോള്‍ ഇങ്ങനെയൊരു കുറിപ്പ് എഴുതേണ്ടി വന്നത്. 
കേരളത്തിലങ്ങോളമിങ്ങോളം  സ്ഥിരമായെന്നോണം  സ്‌ക്കൂട്ടറില്‍ സഞ്ചരിക്കുന്ന ഈയുള്ളവന്‍ മനസ്സിലാക്കിയ ചില പരമാര്‍ത്ഥങ്ങള്‍  പൊതുജനതാത്പര്യാര്‍ത്ഥം  ഇവിടെ കുറിക്കട്ടെ!  ഇതിനിടയില്‍  ബഹുമാനപ്പെട്ട സര്‍ക്കാരിനോട് ഒരു അഭ്യര്‍ത്ഥനയുണ്ട്. ആരൊക്കെ എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഏതെല്ലാം സമ്മര്‍ദ്ദങ്ങളുണ്ടായാലും നമ്മുടെ റോഡുകളുടെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ അങ്ങനെ തന്നെ നിലനിര്‍ത്തണം. അതിനുള്ള കാരണങ്ങള്‍ വ്യക്തമായി ചുവടെ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്.
ഇപ്പോള്‍ റോഡപകടങ്ങള്‍ മുമ്പുണ്ടായിരുന്നതിനേക്കാള്‍ പതിനഞ്ചു ശതമാനമായി കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നുവത്രേ! അനുദിനം കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വരികയുമാണ്. കാരണം വ്യക്തം.  ഓവര്‍ സ്പീഡില്ല, ഓവര്‍റ്റേക്കുകളില്ല, ഒറ്റയിടികളില്ല. കൂട്ടിയിടിയും തകിടം മറിച്ചിലുകളുമില്ല. വല്ലപ്പോഴുമുണ്ടാകുന്ന അപകടങ്ങളാകട്ടെ - വണ്ടിയുടെ ആക്‌സിലൊടിഞ്ഞതും ടയറ് പഞ്ചറായതുമൊക്കയാണ്.  സ്‌കൂട്ടറിന്റെയും ബൈക്കിന്റെയുമൊക്ക പിന്നില്‍ യാത്ര ചെയ്തവരില്‍ ചിലര്‍ താഴെ വീണ് കയ്യൊടിഞ്ഞതും കാലൊടിഞ്ഞതും നടുവുളുക്കിയതുമൊക്കെയാണ്  മേജര്‍ അപകടങ്ങള്‍. ചെളിവെള്ളം മൂക്കില്‍ കയറി ശ്വാസം മുട്ടിയ കേസുകളുണ്ടെങ്കിലും  മുങ്ങി മരിച്ച കേസുകളൊന്നും ഇനിയും റിപ്പോര്‍ട്ടു ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല.
പ്രതിമാസം  നൂറു കണക്കിന് വാഹനാപകടമരണങ്ങള്‍ വാര്‍ത്തയായിരുന്ന സ്ഥാനത്ത്  പേരിനു പോലുമില്ലെന്നറിയുമ്പോള്‍ ജനങ്ങളുടെ സുരക്ഷയില്‍ ഏറെ താത്പര്യമുള്ള സര്‍ക്കാരിന് സന്തോഷിക്കാന്‍ വേറെ എന്തു വേണം? ഈ അവസ്ഥയില്‍ സര്‍ക്കാരിനുണ്ടാകുന്ന സാമ്പത്തിക ലാഭത്തിന്റ കഥ പറയാനില്ലല്ലോ?  ലക്ഷങ്ങളുടെ സ്ഥാനത്ത് ഇപ്പോള്‍ നക്കാപ്പിച്ച കാശു നഷ്ടപരിഹാരം കൊടുത്താല്‍ മതിയെന്നായിരിക്കുന്നു.  നേരാണോ എന്നറിയില്ല. ഇന്‍ഷ്വറന്‍സുകാരിപ്പോള്‍ പണിയൊന്നുമില്ലാതെ വാട്‌സാപ്പും ഫേസ്ബുക്കുമൊക്കെയായി  നേരം പോക്കുകയാണുപോലും! 
ദേശീയോദ്ഗ്രഥനത്തിന്റ ഗതിവേഗം കൂട്ടാന്‍ ഗട്ടറുകള്‍ ഏറെ സഹായകമാണെന്ന് പറഞ്ഞത് വിശ്വസമായില്ലല്ലേ? വിശദമാക്കാം. ''തിരക്കു പിടിച്ച ജീവിതത്തിനിടയില്‍ മനുഷ്യര്‍ക്ക് പരസ്പരം മിണ്ടാനും പറയാനും എവിടെ നേരം'' - എന്നല്ലേ നമ്മള്‍ സാധാരണ പറയാറ്? എന്നാല്‍ നമ്മുടെ സിറ്റികളിലും ചെറുനഗരങ്ങളിലുമൊക്കെ ഇപ്പോള്‍ ആര്‍ക്കും ഒരു തിടുക്കവുമില്ല. ക്ഷമയോടെ സഹിഷ്ണുതയോടെ,  ആത്മസംയമനത്തോടെ, തികഞ്ഞ ഒത്തൊരുമയോടെ റോഡു തിങ്ങി നിറഞ്ഞ് വാഹനങ്ങളില്‍ ജനം നീങ്ങുന്ന കാഴ്ച രോമാഞ്ചജനകമാണ്. Cordially Symbiotic  അഥവാ  Harmonious and tranquil environment  എന്നൊക്ക ഇംഗ്ലീഷുകാരു പറയില്ലേ?  അതു തന്നെ. എന്തൊരൈക്യം എന്തോരു പരസ്പരധാരണ, വിശ്വാസം. ഒരു പക്ഷേ, ബിവറേജസിന്റെ മുന്നിലല്ലാതെ മറ്റെവിടെയെങ്കിലും ഇത്തരത്തിലൊരു വൈകാരികപക്വത കാണാന്‍ കഴിയുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല. ഇപ്പോള്‍ നമ്മുടെ റോഡുകളില്‍ മരണപ്പാച്ചിലുകളില്ല,  ഡ്രൈവറന്മാരുടെ മുഷ്‌ക്കില്ല, മര്യാദകേടുകളില്ല. ഡ്രൈവിംഗിന് ഒരു താളമുണ്ട് ശ്രുതിയും ലയവുമുണ്ട്. 
വേണ്ടതിലധികം സമയമുള്ളതിനാല്‍ പോണപോക്കില്‍ത്തന്നെ വാഹനങ്ങളിലിരുന്ന് ആളുകളിപ്പോള്‍ തമ്മില്‍ തമ്മില്‍ കുശലം ചോദിക്കുന്നു. ലോകകാര്യങ്ങള്‍  സംസാരിക്കുന്നു. പരിചയക്കാര്‍ സന്തോഷങ്ങളും സങ്കടങ്ങളുമെല്ലാം പങ്കു വയ്ക്കുന്നു. സഹതാപം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു, അനുശോചിക്കുന്നു. സംസാരത്തില്‍ പിശുക്കുള്ളവര്‍ പോലും സോറി, എസ്‌ക്യൂസ് മി തുടങ്ങിയ വാക്കുകള്‍ നിര്‍ല്ലോഭം ഉപയോഗിക്കുന്നു. ചിലര്‍ മുന്‍പരിചയങ്ങള്‍ പുതുക്കുന്നു. മറ്റു പലരും പുതിയ പരിചയങ്ങള്‍ സ്ഥാപിക്കുന്നു. അന്യോന്യം വിശേഷങ്ങള്‍ അറിയുന്നു. ആശംസകള്‍ നേരുന്നു. ചെറുപ്പക്കാര്‍ക്കാണെങ്കില്‍ ഇത് കൊയ്ത്തുകാലം. കണ്ണെറിയാനും കമന്റടിക്കാനും ധാരാളം അവസരങ്ങളും സാവകാശവും ലഭിക്കുന്നു. 
എടുത്തു പറയേണ്ട ഒരു വസ്തുത ഇന്ന് പൊതു വീഥികളില്‍ എല്ലാവരും തുല്യരാണെന്നതാണ്. വലിപ്പച്ചെറുപ്പമില്ല. ഉച്ചനീചത്വങ്ങളില്ല. പാവപ്പെട്ടവനെന്നോ പണക്കാരനെന്നോ ഭേദമില്ല. മന്ത്രിയും തന്ത്രിയും മജിസ്‌ട്രേട്ടും മത്സ്യവില്പനക്കാരനുമെല്ലാം ഒരുപോലെ. വഴിഭേദമില്ലാതെ കുഴിഭേദങ്ങളില്ലാതെ റോള്‍സ് റോയിസും, മെഴ്‌സിഡസ്സ് ബന്‍സും, ബിഎംഡബ്ലിയുവും ഫിയറ്റും മാരുതിയും നാനോയും  ഹയാബുസയും,  എന്‍ഫീല്‍ഡ് ബുള്ളറ്റും ലാംബിയും ചേതക്കും എംഎയ്റ്റിയുമൊക്ക സ്വച്ഛന്ദസുന്ദരമായി നീങ്ങുന്നതു കാണമ്പോള്‍ നാം സ്വപ്നം കാണുന്ന ദേശീയോദ്ഗ്രഥനം വരുന്ന വഴി ഇതു തന്നെയല്ലേ എന്നു സംശയിച്ചു പോകുന്നു. 
നമ്മുടെ അവശേഷിക്കുന്ന റോഡുകള്‍ കൂടി എത്രയും വേഗം ഗട്ടര്‍ നിറഞ്ഞതാകാന്‍ നമുക്കു കാത്തിരിക്കാം. അങ്ങനെ വലിയൊരു സാമൂഹിക മാറ്റത്തിന് ഗട്ടറുകള്‍ കാരണമാകട്ടെ!  സ്വകാര്യ ആശുപത്രികളുടെയും കോണ്‍ട്രാക്ടറന്മാരുടെയും കുബുദ്ധികളായ ചില നേതാക്കന്മാരുടെയുമൊക്കെ  സമ്മര്‍ദ്ദത്തിനു വഴങ്ങി സര്‍ക്കാരിന് റോഡു നന്നാക്കാനുള്ള ദുര്‍ബുദ്ധി തോന്നാതിരിക്കാന്‍ നമുക്കു ഉള്ളു തുറന്നു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം. വേണ്ടി വന്നാല്‍ അതിന്നായി മുക്കുകളിലും മൂലകളിലുമെല്ലാം പ്രാര്‍ത്ഥനായോഗങ്ങള്‍ സംഘടിപ്പിക്കുകയുമാവാം.

Saturday 2 September 2017

Sunday 13 July 2014


പാണ്ഡവ   Vs  കൗരവ
.........................................................................................................
കുരുക്ഷേത്രം സെൻട്രൽ സ്റ്റേഡിയം ഫുട്ബോൾ പ്രേമികളെക്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. ഇന്നാണ് ഏവരും കാത്തുകാത്തിരുന്ന ആ ഫുട്ബോൾ മാമാങ്കം. ആഗോളഫുട്ബോളർമാർ മാത്രം ഉൾപ്പെട്ട  കൗരവപാണ്ഡവ ടീമുകൾ തമ്മിലാണ് മത്സരം. കാൽപ്പന്തിന്റെ  ഇടിമുഴക്കങ്ങൾക്ക് കാതോർത്ത്,  ഗോൾവർഷം കാണാൻ കണ്ണും തുറന്നു വച്ച് കാണികൾ കാത്തിരിക്കുകയാണ്ഗ്യാലറികളെല്ലാം സജീവം. മുപ്പത്തിമുക്കോടി ദേവകളും കളി കാണുവാൻ എത്തിയിട്ടുണ്ട്.
സ്റ്റേഡിയത്തിന്റെ കിഴക്കു ഭാഗത്ത്  വിശ്വോത്തരഫുട്ബോളർ ഭീക്ഷ്മർ ക്യാപ്റ്റനായുള്ള കൗരവ ടീം വന്നു നിരന്നിട്ടുണ്ട്സൂപ്പർസ്ട്രൈക്കർ ധൃഷ്ടദ്യുമ്നൻ നയിക്കുന്ന പാണ്ഡവ ടീം മറുഭാഗത്തും നിലയുറപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു.
കൗരവപക്ഷത്തു ഭീക്ഷ്മർ, ദ്രോണർ, കർണ്ണൻ, ദുര്യോധനൻ, ദുശ്ശാസനൻ, ജയദ്രഥൻ, കൃപർ, അശ്വത്ഥാമാവ് തുടങ്ങിയവരും മറുഭാഗത്ത് ധൃഷ്ടദ്യുമ്നൻ, യുധിഷ്ഠിരൻ, ഭീമൻ, നകുലൻ, സഹദേവൻ ശിഖണ്ഡി തുടങ്ങിയ പ്രമുഖ കളിക്കാരും പിന്നെ ലോകോത്തര പ്ലേമേക്കർ കൃഷ്ണനുമാണ് കളിക്കാർ.
റഫറിയുടെ ശംഖനാദത്തിനു കാതോർത്തിരിക്കുമ്പോൾ അസ്വസ്ഥത. കിക്കോഫിന് ഇനി മിനിറ്റുകൾ മാത്രം. ആവേശത്തിന്റെ അഗ്നിപർവതം പുകയുന്ന സ്റ്റേഡിയത്തിൽ കാണികൾ അക്ഷമരായിക്കഴിഞ്ഞു. എന്തേ കളി ഇനിയും ആരംഭിക്കാത്തത്?  ആരും കരുതാത്ത ചില സംഭവങ്ങളാണ് പിന്നീട് അവിടെ അരങ്ങേറിയത്.
നീണ്ട കരഘോഷത്തിന്റെ അകമ്പടിയോടെ ഗ്രൗണ്ടിൽ പ്രവേശിച്ച അർജുനൻ എല്ലാവരെയും അഭിവാദ്യം ചെയ്തശേഷം കളിക്കളത്തിൽ രണ്ടു വശത്തുമായി നിരന്നു നില്ക്കുന്ന കളിക്കാരെ അർജുനൻ ആകെയൊന്നു നിരീക്ഷിച്ചു. ഇരുപക്ഷത്തുമുള്ള പിതാക്കന്മാരെയും മുത്തച്ഛന്മാരെയും, ഗുരുക്കന്മാരെയും അമ്മാവന്മാരെയും, സോദരന്മാരെയും പുത്രന്മാരെയും മറ്റും അർജുനൻ കണ്ടുഅവരെക്കണ്ടിട്ട് കുന്തീപുത്രൻ തികഞ്ഞ കനിവുൾക്കൊണ്ട് വ്യസനിച്ചുകൊണ്ട് ശ്രീകൃഷ്ണനോട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു.
ദൃഷ്ട്വേമം സ്വജനം കൃഷ്ണ!
'ക്രീഡിതും' സമുപസ്ഥിതം
സീദന്തി മമ ഗാത്രാണി
മുഖഞ്ച പരിശുഷ്യതി
വേപഥുശ്ച ശരീരേ മേ
രോമഹർഷശ്ച ജായതേ
ഹേ കൃഷ്ണ! കളിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹത്തോടുകൂടി നില്ക്കുന്ന സ്വജനങ്ങളെ കണ്ടിട്ട് എന്റെ അവയവങ്ങൾ തളരുന്നു, തൊണ്ട വരളുന്നു, ശരീരം വിറയ്ക്കുന്നു, രോമാഞ്ചം കോള്ളുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഫുട്ബോളിൽ എനിക്ക് ആദ്യമായി കോച്ചിംഗ് തന്ന പിതാമഹൻ ഭീഷ്മർക്കും ഡ്രിബിളിംഗിന്റെയും പാസ്സിംഗിന്റെയും ഹെഡ്ഡിംഗിന്റെയുമൊക്കെ ഏബിസിഡി പഠിപ്പിച്ച കോച്ച് ദ്രോണർക്കുമെതിരെ കളിക്കണമെന്നോർക്കുമ്പോൾ കാലുകൾ വിറയ്ക്കുന്നു. പാണ്ഡവടീമിന്റെ ജേഴ്സി എന്റെ  ദേഹത്തിൽ പുകയുകയാണ്. സ്വജനങ്ങളോടെതിർത്ത് നേടുന്ന ട്രോഫി  എനിക്കെന്തിന്? ദേവാസുര ടീമുകളോടെതിർത്ത് പരശതം ഷീൽഡുകളും കപ്പുകളും നേടിയവനെങ്കിലും ഞാൻ തളരുന്നു കൃഷ്ണാ!
ഇത്രയും പറഞ്ഞ് ബൂട്ടുകളും കുപ്പായവും അഴിച്ച് വച്ച് അർജുനൻ തളർന്നൊരിടത്ത് ഇരിപ്പായി.
അപ്രകാരം കൃപാധീനനും, കണ്ണീർ നിറഞ്ഞ് വികാരം കലർന്ന കണ്ണുകളോടുകൂടി വ്യസനിക്കുന്നവനുമായ അർജുനനോട് കൃഷ്ണഭഗവാൻ വാക്കുകളെ പറഞ്ഞു-
കുതസ്ത്വാ കശ്മലമിദം വിഷമേ സമുപസ്ഥിതം
അനാര്യജുഷ്ട 'മട്രോഫ്യ'മകീർത്തികരമർജുന!

ശ്രേഷ്ഠന്മാർ കൈക്കൊള്ളാത്തതും ട്രോഫിപ്രാപ്തിക്കു പ്രതികൂലവും അപകീർത്തിക്കു കാരണവുമായ മൗഠ്യം വിഷമഘട്ടത്തിൽ നിനക്കെവിടെ നിന്നു വന്നുചേർന്നു?
 അർജുനാ! നീ തളരരുത്. നിന്റെ വിളർച്ച നീ ധരിക്കുന്ന ബൂട്ടുകൾ പോലും പൊറുക്കുകയില്ല. നിവാതകവചകാലകേയാദികളായ ലോകത്തെമ്പാടുമുള്ള വൻകിട കളിക്കാരെ കിടിലം കൊള്ളിച്ചു നീ നേടിയ ഗോൾഡൻ ബൂട്ടുകളുടെ മഹത്വം നീ മറക്കരുത്.
ഹേ! അർജുന കളി കളിക്കു വേണ്ടിയാണ്. ആരോടു കളിക്കുന്നുവെന്നു നോക്കുന്നത്  ഒരു യഥാർത്ഥ സ്പോർട്ട്സ്മാനു നിരക്കുന്നതല്ല.
പാണ്ഡവ ടീമിന്റെ ക്യാപ്റ്റനായ സ്റ്റാർസ്ട്രൈക്കർ ധൃഷ്ടദ്യുമ്നൻ നിന്റെ സ്യാലനാണ്. അയാളുടെയും നിന്റെ സഹോദരങ്ങളുടെയും കൂടി പേര് നീ ചീത്തയാക്കരുത്. പല തവണ ലോകഫുട്ബോൾ കിരീടത്തിൽ മുത്തമിട്ട  നിനക്ക് ആരാധകർ നല്കിയ  കിരീടിയെന്ന ഓമനപ്പേര് നീ മറന്നോ? വിജയം മാത്രം ശീലമാക്കിയ നിനക്ക് വിജയനെന്നൊരു പേരുണ്ടെന്നും ഓർത്തു കൊള്ളുകനിന്നെ കണ്ടിട്ടാണ് ബാക്കിയുള്ളവർ ഈ  ടൂർണമെൻറിൽ കളിക്കാനിറങ്ങിയതെന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ? ആയിരക്കണക്കിനു പണം മുടക്കി കരിഞ്ചന്തയിൽപ്പോലും ടിക്കറ്റു വാങ്ങി ഇത്രയധികം കാണികൾ ഇവിടെ തടിച്ചു കൂടിയിരിക്കുന്നതും നിന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചു മാത്രമാണെന്നുള്ള വസ്തുത നീ വിസ്മരിക്കുകയോ? അവസാന നിമിഷത്തിൽ നീ ഇങ്ങനെ പിന്മാറുന്നത് അവരോടും ഇതിന്റെ സംഘാടകരോടും  ചെയ്യുന്ന കൊടും വഞ്ചനയായിരിക്കും.
ഹേ സവ്യസാചേ! രണ്ടു കാലും ഒരേ വിധം ഉപയോഗിക്കാനുള്ള നിന്റെ അനന്യസാധാരണമായ പാടവം കൊണ്ടു നേടിയ സൽപ്പേരിനെയോർത്തെങ്കിലും  നീ അവസരം പാഴാക്കരുത്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല  സെൻറർ ഫോർവേഡെന്നും ഫിനിഷർ എന്നുമെല്ലാം അറിയപ്പെടുന്ന വിജയാ! വലങ്കാലാലൊന്ന് ഇടങ്കാലാൽ പത്ത് തലകൊണ്ടോ നൂറ് ഇണങ്ങി വന്നാലായിരം എന്നല്ലേ നിന്നെപ്പറ്റി ശത്രുക്കൾ പോലും പറയുന്നത്. എതിരളികൾക്ക് നീ എന്നും അക്രമകാരിയായ ബീഭത്സുവാണ്.
നിസ്സാരന്മാരായ എതിരാളികളെ പരാജയപ്പെടുത്തുന്നതിൽ എന്താണു പാർത്ഥാ മഹത്വം? ഇൻറർനാഷണൽ അറ്റാക്കർമാർ  മാത്രമടങ്ങിയ കൗരവ ടീം മാത്രമാണ് നിനക്കു പറ്റിയ എതിരാളി. അവരിനി ആരെത്തന്നെ ഇറക്കിയാലും  ഒരു പ്രതിരോധനിര തീർക്കാൻ അജയ്യനായ നമ്മുടെ ഭീമനൊരുത്തൻ തന്നെ ധാരാളം. നിനക്കിനിയും വിശ്വാസമായിട്ടില്ലെങ്കിൽ ഇതുകൂടി കേട്ടു കൊള്ളുക.  ഞാൻ മുന്നേറ്റനിരയിൽ കളിക്കില്ലെന്നും ഗോളടിക്കുകയില്ലെന്നുമൊക്കെ  ശപഥം ചെയ്തിട്ടുണ്ടങ്കിലും തരം പോലെ എതിരാളികളുടെ ശ്രമങ്ങൾ പരാജയപ്പെടുത്തുകയും ഗോൾമുഖത്തു വച്ച് നിനക്ക് ക്രോസ്  തരികയും ചെയ്തുകൊള്ളാം. കുതന്ത്രകുശലന്മാരായ ശകുനിയുടെയും ദുര്യോധന ദുശ്ശാസനന്മാരുടെയുമൊക്കെ ഫൗളുകൾ യഥാസമയം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവരെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനുള്ള ചില അടയാളങ്ങൾ ഞാൻ നിനക്ക് കാട്ടിത്തരികയുമാവാം. അതുകൊണ്ട് അർജുനാ വിഷാദമരുത്. വിജയത്തിൽ അത്യാഗ്രഹമില്ലാതെ കളിക്കൂ. എഴുന്നേല്ക്കൂ കുപ്പായമണിയൂ. ബൂട്ടുകൾ ശരിക്കു കെട്ടൂ. കർമ്മണ്യേവാധികാരസ്തേഗോളടിക്കുക മാത്രമാണ് നിന്റെ കർമ്മം. മാ ഫലേഷു കദാചന  തൽഫലമായ ട്രോഫിയെക്കുറിച്ച് ഒരിക്കലും ചിന്തിക്കാതിരിക്കുക.


( കവി ബാലേന്ദുവിനോട് കടപ്പാട്)